Powiedzieć, że śmierć Profesora Franciszka Ziejki to wielka strata na polskiej nauki i dla nas wszystkich – to nic nie powiedzieć. Wydawało się, że Jego energii wystarczy jeszcze na wiele lat. Był cudownym, mądrym, ciepłym człowiekiem, prawdziwym naukowcem i prawdziwym przyjacielem. Mówił, wykładał, pisał z pasją, działał energicznie i skutecznie. Obserwowaliśmy to nieraz także podczas posiedzeń Kapituły Rankingu Szkół Wyższych Perspektyw, w której zasiadał przez wiele lat. Takiego właśnie: energicznego i niezwykle przenikliwego, będziemy Go pamiętać.
Prof. Franciszek Ziejka przez wiele lat kierował w Instytucie Polonistyki UJ Katedrą Literatury Polskiej XIX wieku. W latach 1990-1993 był dziekanem Wydziału Filologicznego UJ, następnie przez dwie kadencje prorektorem UJ, a w latach 1999-2005 sprawował funkcję rektora UJ. Przez 6 lat przewodniczył Kolegium Rektorów Szkół Wyższych Krakowa, a przez trzy lata był przewodniczącym Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich. Był członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętności. Przewodniczył Radzie Muzeum Narodowego w Krakowie, był członkiem m.in. Rady Muzeum Historycznego Miasta Krakowa oraz Rady Muzeum „Zamek Królewski na Wawelu". Przez wiele lat reprezentował Polską Akademię Umiejętności w Association Bibliothèque Polonaise de Paris, wchodził także w skład Conseille Scientifique tejże biblioteki. Był członkiem Komisji ds. Etyki w Nauce przy Polskiej Akademii Nauk oraz Kapituły Nagrody Prezesa Rady Ministrów.
Dziękujemy za wszystko, Panie Profesorze!